Pittige wandelingen, toen ik elke avond de resultaten van de stappentellers vernam, en een boeiende fietstocht, zelfs over de Tower Bridge heen. Wat een gevoel!

Als deelnemer lijkt het allemaal normaal, maar ik kan mij inbeelden welke complexe voorbereiding hieraan voorafgegaan is. Iwein Mertens en Luk Vanmaele hebben dit feilloos voor mekaar gebracht. Weg met het puntje van kritiek! Als je bovendien alles van naald tot draad wilt weten, hadden beiden een kleurrijke syllabus opgesteld zodat we gewapend de stad introkken.

’t Was mooi weer en je snapt meteen het belang van open ruimte en groen voor 8,5 miljoen Londenaars; van de kleine straathoek tot de grootschalige parken zoals Regent’s Park en Victoria Park.

Op een steenworp van het hotel, midden in de stad en strategisch gelegen voor onze uitstappen, spotten we in een plantsoen een bruingrijze vos. Hij behoorde al tot de geëvolueerde city-foxes.

Naar het netvlies.

King’s Cross Central lijkt nu ‘normaal’, maar als je weet hoe dit gebied ervoorheen uitzag, dan pas besef je hoe het onmogelijke werkelijkheid werd.

Gasholder Park, altijd leuk om het industriële verleden met de gietijzeren gashouders te laten herrijzen. De plek mag haar ziel bewaren.

Camley Street Natural Park, of hoe binnen een strategie een in onbruik geraakte kolenopslagplaats uitgroeit tot een kleine stadsjungle, rewilding in the city!

Regent’s Canal, zowel wandelend als fietsend, hebben we deze blauwe ader verkend. De stad raakt in het achterhoofd en je wordt gedompeld in het alomvattende kleinschalige kanaalscenario met oude, met de hand te bedienen sluizen, kaden, heel langwerpige woonbootjes, cafés, kunstgalerijen, tuinen, eettentjes en smalle paadjes onder bakstenen bruggen. Hoewel de kans reëel was, is er niemand in het kanaal gesukkeld! Onderweg pikten we Camden Town en Camden Market voor de sfeer gewoon mee.

Grosvenor Gardens, in heraanleg. Het ontwerpplan is veelbelovend. Een aanleiding om nog eens onder het Kanaal te duiken na 2026.

Strand Aldwych, een knaller van formaat. Zomaar een drukke verkeersweg (vier rijstroken) uit het circulatieplan halen en letterlijk een plein met tuinoase in de stad toveren. Anemona ‘Honorine Jobert’ draagt hiertoe bij, zoals op vele plekken tijdens deze 4-daagse.

Exchange Square, bovenop Liverpool Street Station, van hier naar daar zonder al de trappen van vroeger. Ook mijn dada, uitdagend ontwerpwerkje, omdat je ziet en aanvoelt dat het kan, maar niet zonder kopbrekend rekenwerk.

Three Mills Green, ’t moet niet altijd allemaal nieuw zijn zoals Olympic Park. Een verademende plek met historische getijdenmolens, waar 1000 jaar geschiedenis herleeft met doordachte restauratie en herbestemmingen.

Elephant Park, explosief groen verscholen tussen hoogbouw, waar je letterlijk in het plantsoen kan zitten. Aangeplant met onmiddellijk grootformaat heesters zoals de Calycanthus floridus (wijnruiker) en alwaar de ontwerper lof had voor de website van Boomkwekerij De Nolf uit Waregem. De opzet van de groenmassieven in vrijwel alle bezochte projecten houdt de toepassing in van vaste planten, wat voorheen bij ons uitgesloten was in openbare projecten uit oogpunt van onderhoud. Het mag voor ons duidelijk zijn dat de vernieuwde beplantingskeuzes, naar aanleiding van klimaat en biodiversiteit, een gedegen vakkennis vragen van onze hoveniers die instaan voor aanleg en onderhoud. Graag buiten werken is niet voldoende!

Knepp Estate (hartje West Sussex)

Rewilding-verwildering-réembroussement.

‘k Snap het allemaal wel, maar of ik dan de ommuurde kasteeltuin met dit concept zou bedenken, dat betwijfel ik, en ik stel er mij nog vragen over. Bovendien kon ik uit de tuin aflezen dat er behoorlijk wat menselijke energie voortdurend in geleverd wordt. Het boek van Louis le Roy, Natuur inschakelen, natuur uitschakelen, heb ik toch maar als referentie achtergelaten. Overigens knappe strategie, onderbouwd met een economisch model. Kansen zien als landbouw niet meer werkt.

Greenwich Park, uitstekende hooggelegen locatie met fantastisch zicht op Londen City, grootschalig park vol met picknickers alsof ze ‘op den buiten’ zijn. Uitgerekend hier, bij de Meridiaan, brak na jaren het armbandje van mijn 59-jarige polshorloge. De avondlijke boottocht op de Thames en onder de witverlichte Tower Bridge verheugde me kinderlijk.

The Barbican. In het verleden hebben we stedenbouwkundige projecten zien sneuvelen. Dit stedenbouwkundig concept, deze architectuur met zijn aangepaste omgeving en doordachte circulatie, blijkt duurzaam en leefbaar, al dateert het concept al van enkele decennia geleden.

Battersey Power Station Park. Van monumentale bakstenen krachtcentrale naar winkel- en kantoorcentrum. Durf en ondernemingszin slagen erin de historische plek aan de boorden van de Thames te bestendigen. ’t Groen staat nog in zijn kinderschoenen en de omgeving gaf mij een fancy-fairgevoel met de vele zit-, lig-, rust- en eetaccommodaties langs de oever.

Zoals de voorgaande sites in het geheugen zijn blijven hangen, zo hebben na lang stappen en fietsen de welverdiende koele Ale’s mijn smaakpapillen opgewekt.

De evolutie in de landschapsarchitectuur blijft mij boeien. Ik heb een prachtig beroep uitgeoefend. Deze trip, in absoluut fijn gezelschap, was alweer een bevestiging.

Paul Beyl, landschapsarchitect op relatieve rust.